Zo werden de "vakscholen" opgericht om jonge arbeiders te vormen. De bedoeling was om jongeren niet alleen betere scholing te geven op professioneel gebied, maar ook een zekere "humane" en godsdienstige vorming mee te geven. Deze scholen hadden ook een internaat waar de geest van de "hôstelleries" verder leefde.

Achtereenvolgens werden verschillende scholen opgericht in Seraing, Antwerpen, Virton, Sint-Truiden, Schaarbeek, Zelem, Merksem, Boussu en Aarlen. Deze scholen bestaan nog steeds als TSO- of BSO-scholen. In 1957 werd in Meldert een college opgericht met lagere en hogere humaniora, onder de naam Sint-Janscollege. Hier werden in de beginjaren ook een aantal jongeren voorbereid om toe te treden tot de congregatie van de Aalmoezeniers.

Als devies kozen de Aalmoezeniers Justitia et Caritate (gerechtigheid en liefdadigheid). De rode draad door hun werk was de klassenstrijd vermijden door het verhogen van het zelfrespect van de arbeidersklasse (door betere scholing en vorming) en daardoor ook respect af te dwingen van de andere klassen. Behalve in onderwijsactiviteiten engageerden zij zich dikwijls in sociaal werk of jeugdwerk.

In 1947 openden de Aalmoezeniers van de Arbeid een mijnschool in Katanga. Verder beheert de congregatie in Congo een landbouwschool en het Institut facultaire Théophile Reyn. In 1993 werd een Congolees noviciaat geopend met anno 2020 14 jongeren in opleiding. In 2020 waren 25 paters actief in Congolese parochies en drie actief binnen het bisdom Doornik.